امام حسین (ع) نمی توانست با یزید بیعت کند و به حکومت او تن بدهد، زیرا در آن صورت بر فسق و فجور صحه می گذاشت و ارکان ظلم و طغیان را محکم می کرد ونسبت به فرمان روایی باطل تمکین می نمود. از این روست که پیروان تمامی مذاهب اسلامی بر حقانیت این قیام گواهی میدهند و به عزای سرور سالار شهدا در ماه محرم و عاشورا می نشینند.
شیخ عبداللّه علایلی از علمای اهل سنت لبنان درباره قیام امام حسین علیه السلام می نویسد: «برای همه متفکران مسلمانِ آن روزگار، ثابت شده بود که یزید با توجّه به اخلاق و رفتارش شایستگی در دست گرفتن زمام جامعه اسلامی را ندارد. برای هیچ مسلمانی سکوت در آن موقعیّت هرگز جایز نبود و وظیفه آنان مخالفت و اعتراض آشکار بود.
توفیق ابوعلم، از علمای معروف اهل سنت مصر، در تحلیل نهضت عاشورا و قیام امام حسین علیه السلام می نویسد: امام حسین علیه السلام قصد کربلا کرد تا از یک سو دست به قیام بزند و از سوی دیگر از بیعت با یزید خودداری کند.
خالد محمّد خالد، از علمای اهل سنت مصر، قیام امام حسین را صرفا برای حفظ دین اسلام معرفی کرده، می نویسند: «امام حسین علیه السلام برای حفظ دین دست به فداکاری زد. از آن جا که اسلام پایان بخش و در یک کلمه عصاره همه ادیان است، لذا حفظ آن هم از اهم کارهایی است که مؤمنان باید بدان اهتمام بورزند.
از این روست که تمامی مذاهب اسلامی در ایام عاشورا عزادار نواده پیامبر اسلام هستند و در برپایی این مراسم سهم می گیرند.
هیچ نمونه ای از شجاعت، بهتر از آنچه امام حسین نشان داد در عالم پیدا نمی شود. از این روست که تمامی مسلمانان حرکت امام حسین را محور وحدت و اخوت بین مسلمانان می دانند.
این تعداد از براداران، قطره ای از اقیانوس وسیع اهل سنت درافغانستان اند که در این شب وروزها هم آوا با برادران شیعه شان در برپایی عزای حسینی سهم گرفته و بر سوگ نواده رسول عزیز اسلام اشک می ریزند چرا که بباور امت اسلامی، نهضت حسینی بی نظیر ترین قیام در تاریخ اسلام است
عباس محمود العقّاد نویسنده و ادیب بزرگ مصری، در این باره می نویسد: «جنبش حسین از بی نظیرترین جنبش های تاریخی است که تا کنون در زمینه دعوت های دینی یا نهضت های سیاسی پدیدار گشته است
عبدالرحمان شرقاوی نویسنده دیگر مصری هم می نویسد: «حسین علیه السلام شهید راه دین و آزادگی است. نه تنها شیعیان باید به نام حسین ببالند، بلکه تمام آزادمردان دنیا باید به این نام شریف افتخار کنند.