هزاران پناهجوی افغان که از سالها به این‌سو در اندونیزیا بسر می‌برند در وضعیت بد صحی و بی‌سرنوشتی قرار دارند. آنان می‌گویند، بی‌سرنوشتی سبب شده شماری زیادی از پناهجویان افغان دست به خودکشی بزنند.
به گفته آنان از سال ۲۰۱۶ تاکنون ۱۶ تن از این پناهجویان خودکشی کرده و به زندگی‌شان پایان داده اند.
این پناهجویان می‌گویند، بارها برای مشخص شدن سرنوشت‌شان به دفتر سازمان ملل مراجعه کرده‌اند، اما تاکنون هیچ کشور و یا سازمانی به داد آنان نرسیده است.
این پناهجویان از سازمان‌های مهاجرت و جامعه جهانی می‌خواهند که به این رنج طولانی آنان پایان دهند.
فراموش شدگان بشریت؛ این اصطلاحیست که پناهجویان افغان در اندونیزیا برای خودشان بکار می‌برند.
هزاران پناهجوی افغان که به دلیل جنگ و فقر، سالها پیش کشور را به قصد کشورهای اروپایی ترک کرده بودند، اما به منزل مقصود نرسیده و سالهاست که در اندونیزیا گیرمانده‌اند.
پناهجویان می‌گویند، در وضعیت بدی بسر می‌برند. نه اجازه کار دارند و نه اجازه تحصیل و بدتراز همه اینکه، در بی‌سرنوشتی مطلق بسر می برند.
می گویند، بارها به دفتر سازمان ملل مراجعه کرده و طی اعتراض‌هایی، صدای شان را بلند کرده‌اند، اما هیچ کشوری صدای‌شان را نشنیده است.
با این حال، بی سرنوشتی پناهجویان از یکسو و آزارو اذیت پولیس اندونیزیا ازسویی دیگر، به رنج این پناهجویان افزوده است. می گویند به بهانه‌های مختلف، پناهجویان ماه‌ها از سوی پولیس اندونیزیا زندانی شده اند.
شماری از این پناهجویان مدعی اند بی‌توجهی جامعه جهانی باعث شده که اکثر این پناهجویان نا امید شوند و دست به خودکشی بزنند.
از سویی هم اینان می‌گویند، باآنکه از جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری ناامید شده‌اند، اما با آن هم از جامعه جهانی و سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهند، آنان را از این وضعیت رقت‌بار نجات داده و به کشورهای شان پناه دهند.
با اینهمه، پناهجویان افغان درحالی از بی‌سرنوشتی در اندونیزیا شکایت دارند که براساس آمارها، درحال حاضر حدود ۷ هزارو ۵۰۰ پناهجوی افغان در اندونیزیا پناهنده هستند.