غزنی، جایگاه تاریخی و جاذبه‌های باستانی آن، سرزمینی که روزگاری مهد آفرینش و مرکز فرهنگ، علوم و مُعارف بوده، امروزه اما به دلیل بی‌توجهی در آستانۀ فروپاشی و نابودی قرار دارد.
این وضعیت نگرانی برخی از آگاهان اقتصادی را برانگیخته است، می‌گویند، غزنه و جاذبه‌های گردشگری و تاریخی آن نباید به باد فراموشی سپرده شود چون می‌تواند نقش بسزایی در شکوفایی اقتصاد افغانستان، انکشاف صنایع دستی و بهبودی اقتصاد و معیشت مردم ایفا کند.
از سویی هم برخی‌ها مانند محمد زمان و احمدشاه که از ولایات بلخ و پکتیا جهت بازدید از آثار باستانی دیار سنایی به این ولایت سفر کرده اند، می‌گویند: بازسازی غزنی در واقع بازسازی هویت جمعی مردم افغانستان است.
از همین‌رو حکومت باید مرمت کاری این آبده‌ها را به صورت جدی پیگیری کند.
مسئولین محلی غزنی نیز روی این دیدگاه مشترک، جهت بازسازی شهر غزنی تأکید ورزیده و از سفر هزاران گردشگر داخلی و خارجی پس از روی کار آمدن حکومت جدید در این ولایت خبر می‌دهند.
از جانبی هم آگاهان؛ غزنی و سرمایه‌های معنوی آن را تنها مختص به افغانستان نداسته و مدعی‌اند که دارایی‌های معنوی این شهر، متعلق به تمام جهان اسلام است، از همین رو حکومت باید حمایت سازمان‌های بین‌المللی را نیز جهت بازسازی این آبده‌ها به دست بیاورد.
به‌رغم این خواست‌ها، حالا دیده شود که حکومت فعلی آیا راهکاری را جهت توسعۀ فرهنگی و تاریخی غزنی که روزگاری بستر تمدن و زادگاه دها شخصیتِ علمی – فرهنگی چون “سلطان محمود غزنوی، حکیم سنایی و البیرونی بود، روی دست خواهد گرفت یا نه