یکسال از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان گذشت. مردم افغانستان در این یک سال در بخش‌های اقتصادی و اجتماعی با مشکلاتی جدی مانند منع آموزش دختران و اشتغال بانوان، فقر اقتصادی و بی‌کاری و… روبه‌رو شدند. در عرصه سیاسی نیز مشارکت مردمی در تصمیم‌گیری‌های سیاسی به ویژه از سوی اقلیت‌های مذهبی مانند شیعیان وجود نداشته و مردم خود را دور از حکومت دیده‌اند.
در این دوره یک‌ساله طالبان محدودیت‌های زیادی را علیۀ زنان و دختران افغان وضع کردند که با گذشت یک سال، هنوز هم مکاتب متوسطه و لیسه به روی دختران در افغانستان باز نشده و تکلیف اشتغال بانوان هنوز نامعلوم است. سختگیریهای دیگر نیز مانند اجازه نداشتن بانوان در انتخاب پوشش و اجازه سفر بدون محرم را نیز گاه‌گداری اوج گرفته و بر چالش‌های پیش روی زنان افزوده است.
مشکل دیگری که با روی کار آمدن حکومت طالبان به وجود آمد از بین رفتن هزاران شغل و کار مردم است که بیش نیمی از مردم بی‌کار شده و در کنار آن اغلب مردم به دلیل تورم قیمتهای مایحتاج اولیه زندگی اکنون زیرخط فقر زندگی می‌کنند و با مشکلات اقتصادی سخت دست و پنجه نرم می‌کنند.
شیعیان نیز علیرغم وجود آزادی در انجام اعمال و مناسک مذهبی خود را در امور سیاسی و حکومتداری دخیل ندانسته و خواسته‌هایشان در این عرصه با پاسخ مثبت مواجه نشده است.
این امور می‌تواند باعث تاثیرات منفی بر جامعه و دلیلی بر مهاجرت‌های خواسته و ناخواسته مردم گردد.
اما مهم‌تر و ریشه‌ای‌تر از همه اینها باطل اعلام کردن همه قوانین از سوی طالبان و عدم وضع قوانین و ایجاد چارچوبه برای روابط اجتماعی مردم و روابط آنان با حکومت است.
چنین وضعیتی باعث اعتراضات داخلی و خارجی شده و پاسخ طالبان به اعتراضات که اغلب با توجیه‌هایی چون در «حال گذار بودن» و «موقتی بودن حکومت» پاسخ داده شده و در کنار آن‌ها وعده‌هایی سپرده شده که تاکنون عملی نگردیده است.
این توجیهات و وعده‌ها نه در عرصه داخلی و نه در عرصه بین‌المللی قناعت را حاصل نکرده و امیدواری‌های اندک به امارت اسلامی را از بین برده است. در صورت تداوم، وضعیت کنونی می‌تواند باعث گسترش اعتراضات و در نهایت شکست طالبان در اداره کشور و حتی سقوط امارت اسلامی گردد.