با وجود فقرشدید در کشور، شهروندان در مناطق مرکزی از نرسیدن کمک به این مناطق شکایت دارند. باشندگان دایکندی میگویند، با وجود اینکه مردم این ولایت در وضعیت بد اقتصادی به سر می‌برند اما هیچگونه کمک از سوی حکومت و یا موسسات بین المللی به آنان نرسیده.
آنان نسبت به توزیع عادلانه کمک‌های بشردوستانه در سراسر کشور ابراز شک و تردید کرده میگویند، هر ولایت که در حکومت فعلی نفوذ داشته باشد به همان ولایت ها کمک فرستاده می شود.
حکومت اما می‌گوید، توزیع کمک‌ها عادلانه بوده و نهادهایی که مسئولیت کمک رساندن به مردم را دارند پس از شناسایی مستحقین به آنان کمک توزیع می شود.
فقر و گرسنگی از یک سو و فرا رسیدن فصل زمستان از سوی دیگر شهروندان را زمین گیر کرده است.
به ویژه شهروندانی که در ولایت‌های دوردست و سردسیر مناطق مرکزی زندگی می کنند با فقر و گرسنگی شدید مواجه اند.
دایکندی نیز یکی ازاین ولایت هاست. باشندگان آن میگویند، هیچ کمکی از سوی حکومت و یا نهادهای امداد رسان بین المللی به آنان نرسیده. نمایندگان پیشین دایکندی در مجلس هم تایید می کنند که وضعیت مردم دایکندی از لحاظ اقتصادی وخیم است و هشدار میدهند که اگر کمک‌های بشردوستانه به این ولایت نرسد فاجعه بشری رخ خواهد داد.
تنها دایکندی نیست که از کمک‌های بشردوستانه جامعه جهانی و یا کمک های حکومت محروم مانده. باشندگان بامیان نیز میگویند، فقر در بامیان بیداد می کند اما کمک ها اکثرا به ولایت هایی توزیع می شود که در حکومت فعلی نفوذ داشته باشد.
آنطرف اما حکومت، از توزیع شفاف و عادلانه کمک‌ها به مردم اطمینان می دهد.
کارشناسان مسایل اقتصادی اما میگویند، کمک هایی که جامعه جهانی به مردم وعده داده بود عملی نشده و اگر هم شده، شفاف توزیع نشده است. به گفته آنان ۳۰ درصد این کمک‌ها دوباره از سوی خود این موسسات به مصرف می رسد.
این درحالیست که اخیرا در اکثر ولایت‌ها مواد خوراکه و یا پول نقد به نیازمندان کمک شده است. باورها اما بر این است که این کمک ها به ولایاتی صورت گرفته که در حکومت فعلی شناخت دارد.