عاشورا؛ روز پیروزی خون بر شمشیر،روزی که زمین و زمان بر کربلا اشک خون می‌ریزند، واقعه که در آن شقی ترین انسانها پاره تن رسول خدا(ص) با بی رحمانه ترین شکل ممکن به شهادت رساندند. اهل بیتش را به اسارت برده و خیمه‌گاه را آتش زدند.
عالمان دین میگویند، واقعه عاشورا درد آور ترین مصیبت ها را داشته که درطول تاریخ بشریت همانند آن رخ نداده است.
عاشورا؛ نهضتی که ماندگار ترین نبرد حق علیه باطل را به نمایش گذاشت!
حادثه سرخی که در آن ناله زنان وکودکان لرزه بر دل آسمانها و زمین انداخت. روزی که در آن صدای نوای زنی به گوش می‌رسد که صبرش سند مظلومیت خاندان پیامبر گرامی اسلام(ص) است.
حالا، با آنکه بیش از یک هزار و ۴ صد سال از این واقعه عظیم میگذرد، اما هنوز هم از کوچه پس کوچه های تاریخ آوای کودکان و زنان به اسارت رفته به گوش می‌رسد.
مختصر کلام اینکه، عاشورا روزی بود که خورشید از شرم و غم آن روز رخ در نقاب کشید. روزی که تجلی مصیبت عظمی است.
از سوی هم شماری دیگر از عالمان با اشاره به این کلام حضرت زینب(س) که فرمود” من در کربلا جز زیبایی را ندیدم” میگویند، عاشورا تنها روایت تازیانه، نیزه و اسارت نیست بلکه عاشورا با جلوه های زیبایش جدا کننده حق از باطل است.
آری! سر انجام در روز عاشورا با آنکه بدترین جنایات در حق خاندان نبوت روا داشته شد اما، امام حسین(ع) آن بزرگ مرد تاریخ با تمام وجودش در مقابل ظلم روزگار سینه سپر کرد و تمام هستی اش را از دست داد. سرور آزادگان از جان ومال واهلبیت اش گذشت تا در برابر ذلت سر تعظیم فرود نیاورده و تفسیر واقعی از آزادگی، ایستادگی و مقاومت را با تقدیم خون پاکش به جهانیان نشان دهد.