زلمی خلیلزاد، نمایندهٔ ویژهٔ پیشین ایالات متحده برای صلح افغانستان میگوید که توافقنامهٔ دوحه فرصت گفتگوهای بین الافغانی را مساعد کرد، اما به گفتۀ وی جمهوریت و امارت هردو در ناکامی آن باید مقصر شناخته شوند.
به گفته خلیلزاد، تفاوتها و اختلافات میان دو جانب، پیش از سقوط افغانستان، سبب ناکامی مذاکرات بینالافغانی شد. وی گفته، براساس توافقنامه دوحه، جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان باید ۱۰ روز پس از امضای این توافقنامه، مذاکرات بینالافغانی را آغاز میکردند، اما این روند با شش ماه تاخیر آغاز شد.
خلیلزاده اضافه کرد که اختلافات نظر میان جامعهٔ جهانی و طالبان نباید سبب رنج مردم عام افغانستان شود. اما با آنهم او تاکید کرد که باید زمینه آموزش و کار برای زنان افغانستان مساعد شود.
از سویی هم خلیلزاد در ادامه گفته، اگر اشرفغنی در افغانستان باقی میماند، فرصت بهتر رسیدن به یک توافق مساعد میشد. این درحالیست که آگاهان امور اما خلیلزاد را عامل بدبختیهای کنونی در افغانستان میدانند.